در صنایع پلاستیک تولید فیلمهای دمشی بر پایه پلی اتیلن سبک ( LDPE ) تحت عنوان  " نایلون " نامگذاری شده اند . نرمی و چقرمگی این خانواده از پلی اتیلن ها خواص مکانیکی مطلوبی را برای آنها به همراه داشته و لذا تقاضای زیادی از طرف بازار مصرفی کشور برای آنها به ارمغان آورده است .

چنانچه بخواهیم فیلمهایی از جنس پلی اتیلن به روش فیلم دمشی داشته باشیم کلن با ضخامت های پایین و کاربردهای ویژه ، بهترین گزینه مواد : پلی اتیلن سنگین (HDPE   ) میباشد . این فیلمها که نوعا" نیز خشک و ضربه پذیر هستند و از لحاظ محدوده ضخامت در طبقه بندی پایین تری قرارمی گیرند ، به فیلم " نایلکس " معروف شده اند .عده ای از خواص مکانیکی نایلکس ها نسبت به نایلونها در محدوده پایین تری قرار می گیرد ( چقرمگی کمتر ، شکنندگی بالاتر ، شفافیت کمتر و .... ) کلن عده ای دیگر از رفتارهای آن ( توانایی تولید فیلم خیلی نازک ، تعداد در کیلوگرم ، مواد افزودنی کمتر و ... ) دلایل اصلی تقاضای بالای آن در بازار مصرفی کشور میباشند .

سلفون نام مستعار فیلم های شفاف و شیشه ای بر پایه پلی پروپیلن میباشد که پس از خروج مذاب از قالب دستگاه به کمک آب سردهنده و به حالت آمورف درآمده است . فیلمهای سلفون دردمای محیط در حالت شیشه ای خود بوده و لذا رفتاری شکننده و مستحکم از خود نشان میدهند . از طرفی دمای ذوب بالاتر این فیلم نسبت به نایلون و نایلکس ، عده ای از کابردهای آن در محدوده های بالایی دما را افزایش داده است . در یک نگاه کلی باید گفت هریک از فیلم های نایلون ، نایلکس و سلفون کاربردهای مخصوص خود را داشته و هیچکدام نمیتواند جای دیگری را پرکند .